ဗားမ့ဲ ဗားကရား အေၾကာင္း

ဗားမ့ဲ ဗားကရားတို႔၏ ငယ္ဘဝ

..................................

သူဆင္းရဲမေလး တေယာက္။
ေျမာက္ဦးၿမိဳ႕ ဓမၼရာဇ္ ရြာသူေလး၊ 
သိတတ္စအရြယ္ကပင္ 
သူမ်ားဆီမွာ ဆိတ္ေတြ အငွားထိမ္းေက်ာင္းကာ အသက္ေမြးလာရတယ္။

ဒါေၾကာင့္ 
သူမမွာ 
မိဖေတြ ေပးတ့ဲ နာမည္က ကြယ္ေပ်ာက္ၿပီး၊
ဆိတ္ေက်ာင္းသည္မ(ဆိတ္ေက်ာင္းသမ)လို႔သာ သူမကို လူတိုင္းက ေခၚၾကတာေပါ့။

တျဖည္းျဖည္း သူမက အပ်ိဳေဖာ္ ဝင္လာတယ္။
၁၄/၁၅ ၿမီးေကာင္ေပါက္ အရြယ္ ျဖစ္လာခ့ဲတယ္။ 

တေန႔ 
ဆိပ္​​ေက်ာင္​းရင္​း ေမာလြန္းလို႔ ဆိတ္ေက်ာင္းေညာင္​ပင္​ရိပ္ေအာက္​မွာ အိပ္​ေပ်ာ္သြားမိခ့ဲတယ္။ ေန႔တိုင္းလည္း အိပ္ေနက်မို႔ စိတ္ခ် လက္ခ် အနားယူရင္း အိပ္ပစ္လိုက္တာေလ။

သည္အခ်ိန္ 
ေညာင္​ပင္ေစာင့္ ႐ုကၡစိုးနတ္က ဆင္းသက္လာၿပီး
သူမကို အိမ္​မက္​ထဲမွာ ခ်စ္ေရးလာဆိုတယ္။
အစခါေတာ့ 
သူမ ျငင္းပါေသးတယ္။
ေနာက္ေန႔ေတြမွာလည္း
အိပ္ေပ်ာ္သြားတိုင္း သူမကို ခ်စ္ေရး လာဆိုပါတယ္။
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ၾကာလာေတာ့ သူမလည္း သာယာသြားမိတာေပါ့။

အဲဒိီလိုနဲ႔ သူမမွာ ကိုယ္​ဝန္​ရလာခ့ဲတယ္။
အဖ႐ွင္က လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ ျပစရာ မရိွ၊
ရခိုင့္ျပည္သူ ထံုးဓေလ့ေတြနဲ့လည္း မကုိက္ညီ၊ ဒါနဲ႔ သူမကို ရြာျပင္သို႔ ေမာင္းထုတ္လိုက္ၾကတယ္။
ရြာျပင္မွာ သားေယာက္်ားေလး တေယာက္ ဖြားျမင္ခ့ဲတယ္။
အေဖ မ႐ွိဘူး။ 
��

အိႏၵိယ စကားနဲ႔ အေဖကို ဘာဘာလို႔ ေခၚတယ္။(ဥပမာ.. စျႏၵမုနိဘာဘာ ေပါ့)
ရခိုင္ျပည္ ေျမာက္ပိုင္းမွာလည္း
ယင္းအတိုင္း ေခၚၾကပါတယ္။
ေတာင္ပိုင္းသားေတြကေတာ့ ဘားဘာလို႔ပဲ ေခၚပါတယ္။
��
ဒါေၾကာင့္ 
ဆိတ္ေက်ာင္းသည္မရဲ႕ သားေလးကို လူေတြက ဘားမဲ့ (ဘားဘာ မရိွတ့ဲသား)လို႔ ေခၚၾကတာတ့ဲ။
��
သူမနဲ႔ ဆိတ္ေက်ာင္းေဖာ္၊ဆိတ္ေက်ာင္းဖက္၊
သူမရဲ႕ ညီမဝမ္းကြဲ တေယာက္လည္း သူမလိုပံုစံအတိုင္း ခေလးတေယာက္ ေမြးတယ္။
ဒါေပမယ့္..
အဲဒီေကာင္မေလးက သူမေလာက္ ကံမဆိုးဘူး။ သနားၾကင္နာတတ္သူ တေယာက္က အဖ႐ွင္ ခံသြားတာေၾကာင့္ ေမြးလာတ့ဲ ခေလးမွာ အေဖရိွသြားပါတယ္။

အဒါေၾကာင့္ ထိုကေလးကို လူေတြက ဘားကရားလို႔ ေခၚပါသတ့ဲ။
ဘား=အေဖ
ကရား= (ပါဠိပ်က္ စကား၊ မူလပါဠိက ကရ) ျပဳသူ
ဘားကရား= ျပဳထားတ့ဲအေဖ ရိွသူ'ေပါ့။
��
ေက်ာင္းေနခ်ိန္ ေရာက္လာေတာ့ 
ဘုန္​းၾကီးေက်ာင္​းမွာ သြားထားၾကတယ္။ သူတို႔ကို ဖခင္႐ုကၡစိုးနတ္က လူကြယ္ရာမွာ ပညာသင္​ေပးတယ္။ 
ဆရာ​ေတာ္​က မနက္အေစာႀကီး ​ေတာင္​ျဖဴအင္​းကို ၇-ပတ္​ျပည့္ေအာင္ ေျပးခိုင္းတယ္။ ၇ ပတ္​​ျပည့္ခ်ိန္မွာ ေခြးေခ်းပံု တပံု ေတြ႔တယ္။ ​ထိုေခြးမစင္ကို သူတို့ ႏွစ္ေယာက္အား စားေသာက္ခိုင္းတယ္။ 
​ဗားမဲ့က ဆရာ႔စကားကို ယံုၾကည္စြာျဖင့္ မရြံမ႐ွာ စားေသာက္တယ္။ ဗားကရားကေတာ့ ရံြလို႔ မစား။ ဆရာေတာ္ကို ေၾကာက္လို႔ နည္းနည္းပဲ စားပါတယ္။ 

ဒီေတာ့ မ်ားမ်ားစားတ့ဲ ဗားမ့ဲက ဗားကရားထက္ ပညာသာတာေပါ့။
ပညာသာသူကို ပညာနိမ့္သူက မနာလို၊
အျမဲ ျငဴးစူးေလ့ ရိွတယ္။
အဲလိုနဲ႔ ေနာက္ပိုင္းမွာ ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ဟာ တ႐ုပ္နဲ႔ ဝက္လို ျဖစ္သြားၾကတာေလ။

(ဗားမဲ့ ဗားကရားတို႔၏ နိဂံုးဘဝက )������

ဗားမဲ ဗားကရားဂူနဲ႔ ျဖစ္ရပ္မွန္ ပါးစပ္ ရာဇဝင္ 
...................................................

တခါက ေျမာက္ဦး နန္းတြင္းမွာ ၿပိဳင္ေလာင္း(ေလွၿပိဳင္)ပြဲတခု က်င္းပၾကတယ္။
ဒီျပိဳင္ေလာင္းပြဲရဲ့ (ဆုဖလား) ေရႊေမာင္းျဖင့္ နန္းတြင္းမွာ မိဖုရားေတြဟာ အာဏာနဲ႔ ထင္ေပၚမႈကို ရယူနိုင္တယ္။ 
မိဖုရားႀကီးက သူမရဲ႕ အာဏာႀကီးစိုးခ်င္တာေၾကာင့္ ေရႊေမာင္းကို ရရိွေအာင္ ဗားမဲ့ ဆရာေတာ္ဆီမွာ အကူအညီ သြားေတာင္းတယ္။
ဆရာေတာ္က အင္းတကြက္ခ်ၿပီး ခ်ီးျမႇင့္ ေပးလိုက္ပါတယ္။ ထိုအင္းကို သူမရဲ႕ ၿပိဳင္ေလာင္းဦးမွာ ခိုး ကပ္လိုက္တာနဲ႔ မိဖုရားႀကီးရဲ႕ ျပိဳင္ေလာင္းက အားလံုးကို ေက်ာ္တက္ၿပီး ပထမေန႔မွာ အႏိုင္ရရိွသြားပါတယ္။ 
ဒါကို တျခားမိဖုရားငယ္တဦးက ရိပ္မိသြားတယ္။
သူမက နန္းတြင္းတခုလံုး မိဖုရားႀကီးရဲ႕ လက္ေအာက္သို႔ က်ေရာက္သြားမွာကို မလိုလား၊

ဒါေၾကာင့္ 
ဘုရင္ႀကီးဆီ သြားၿပီး ေျခထိုးလိုက္တယ္။ 

ေနာက္တေန႔မွာ
ဘုရင္ႀကီးက ဗားကရားဆရာေတာ္ကို သြားယွဥ္းကပ္တယ္။ ဗားကရားဆရာေတာ္ကလည္း ဗားမဲ့ ဆရာေတာ္ အတိုင္းပဲ၊ ဘုရင္ႀကီးကို အင္းတကြက္ ခ်ီးျမႇင့္ေပးလိုက္ပါတယ္။ 

ထိုအင္းနဲ႔ နန္းတြင္းၿပိဳင္ေလာင္းပြဲမွာ ေရႊေမာင္းကို ဘုရင္ႀကီးက အပိုင္သိမ္းပိုက္ပါတယ္။ 

ထိုေန႔ကစၿပီး နန္းတြင္းအာဏာလြန္ဆြဲမႈက ဖြဲ႔မီးလို ေတာက္ေလာင္လာပါတယ္။ 
မိဖုရားႀကီးက ဘုရင့္ကို ေၾကာက္ၿပီး လွ်ိဳ႕ဝွက္ စစ္တပ္တခု ထူေထာင္ဖို႔ ဗားမဲ့ဆရာေတာ္နဲ႔ သြားတိုင္ပင္တယ္။ 
ဗားကရားဆရာေတာ္ကလည္း မိဖုရားႀကီးရဲ႕ ရန္ကို ေၾကာက္တာေၾကာင့္ လွ်ိဳ႕ဝွက္ စစ္တပ္တခု စီစဥ္ထားပါတယ္။ 
ဗားမဲ့ ဗားကရား ဆရာေတာ္ ၂ပါးလံုးက ေပေစာင္ေတြမွာ စစ္သား႐ုပ္ေတြ ေရးဆြဲကာ အင္းနဲ႔ စီမံၿပီး သပိတ္ထဲမွာ ထည့္လို႔ သိမ္းဆည္းထားၾကပါတယ္။ 

တေန႔ 
ဗားမဲ့ဆရာေတာ္ ဆြမ္းခံႂကြေနခ်ိန္၊ တပည့္ေက်ာ္က ေမာင္းကေလးတလံုးကို ေတြ႔တာနဲ႔ အနားမွာ ခ်ထားတ့ဲ သစ္သားေခ်ာင္းေလးနဲ႔ ထုၿပီး ကစားလိုက္ပါတယ္။ 
သပိတ္ထဲက စစ္သားေတြ အကုန္ ခုန္ထြက္လာၿပီး နန္းေတာ္ကို သိမ္းဖို႔ ခ်ီးတက္သြားၾကတယ္။ 
ဗားကရားဆရာေတာ္ တပည့္ကလည္း သူ႔ဆရာ မွာၾကားထားတ့ဲ အတိုင္း အင္းခ်ထားတ့ဲေမာင္းကို ယူၿပီး အသင့္ေဆာင္ထားတ့ဲ သစ္သားေခ်ာင္းျဖင့္ ထု႐ိုက္လိုက္ပါတယ္။

သပိတ္ထဲက စစ္သားေတြ ခုန္ထြက္လာၿပီး ဗားမဲ့ စစ္တပ္နဲ႔ တိုက္ၾကပါတယ္။ 

ထိုအခ်ိန္ 
နန္းေတာ္ေစာင့္ တပ္က သတင္းရ႐ွိသြားၿပီး ဗားကရား တပ္နဲ႔ ေပါင္းလို႔ လာတိုက္တယ္။ ဗားမဲ့ တပ္က်သြားေတာ့ ဗားကရား တပ္ကိုပါ နန္းေတာ္ေစာင့္ တပ္က ဖမ္းဆီးလိုက္ပါတယ္။

ဗားမဲ့ ဗားကရား ဆရာေတာ္ ၂ပါးကိုလည္း ဖမ္းခ်ဳပ္ၿပီး ေျမေခါင္း လိုဏ္ဂူအတြင္း တခုမွာ ပိတ္ေလွာင္ ထားလိုက္ပါတယ္။ 
အစာေရစာ ျဖတ္ၿပီး ၄၉ရက္တိတိ ပိတ္ေလွာင္ထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီအခ်ိန္မွာ ဗားမဲ့ ဗားကရား ဆရာေတာ္ ၂ပါး ေပါင္းၿပီး ဆန္ေစ့(၇)ေစ့ကို မန္းမႈတ္လို႔ အေပၚကို ပစ္တင္လိုက္ၾကတယ္။ ဆန္ေစ့ (၇)ေစ့က ပိုးေဇာ္ဂ်ီ (၇)ေကာင္အျဖစ္ ေျဟင္းလဲကာ လိုဏ္ဂူကို ေဖာက္းထြင္း ေပးပါတယ္။ (၃မတ္လံုး သာသာခန္႔ ရိွတ့ဲ ေလဝင္ေပါက္ကေလး ေပါ့။)

ဆရာေတာ္ ၂ပါးဟာ ထိုအေပါက္က ထြက္ျပီး အေ႐ွ႕ျပည္ကို ႂကြသြားၾကပါတယ္။ 

ဒါက က်ေနာ္ ၾကားဖူးတ့ဲ ပါးစပ္ရာဇဝင္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ပံုမွာ ျမင္ေနရတာကေတာ့ ထိုဆရာေတာ္ ၂ပါးကို ပိတ္ေလွာင္ခ့ဲတ့ဲ လိုဏ္ဂူပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

မွတ္ခ်က္။
ပိုးေဇာ္ဂ်ီ=နက်ယ္ေကာင္

Credit > ေကာင္း စံ ေဝ 

°°°°°°°
ဘားမဲ့ဆရာေတာ္ စီရင္အပ္ေသာ မဟာသိဒၶိက်မ္းရင္းႀကီး
* * * * * * * * * * * * * * *
ရခိုင္ဘုရင္မ်ားေခတ္က ဘားမဲ့ ဘားၾကားဟူ၍ ဆရာေတာ္ ၂ ပါးမွာ ထင္ရွားသည့္ ဆရာေတာ္ ၂ ပါးျဖစ္ခဲ့သည္။ ဘုရင္က ဂူပိတ္၍ သတ္ခဲ့ေသာ္လည္း မသတ္နိုင္ခဲ့ေပ။ အခု ထိုဂူကို ေျမာက္ဦးတြင္ ဘားမဲ့ဂူအျဖစ္ ထင္ရွားေတြ႕ျမင္ေနဆဲျဖစ္သည္။
ငယ္စဥ္က ပံုျပင္ဆန္ဆန္ၾကားဖူးခဲ့ေသာ ဆရာေတာ္၏အထုပၸတၱိကိုကား ရွာေဖြေတြ႕ရွိရန္ ခဲယဥ္းခဲ့သည္။
ရခိုင္ရွိ ဂဏန္းစာမ်ားထဲက ေရဂဏန္းစာကား ဆရာေတာ္တို႔ အတတ္ပညာသင္ခ်ိန္ ေရတြင္ ဘီလူးမွ ေျခေထာက္ျဖင့္ ေရးျပခဲ့ေသာေၾကာင့္ ထိုအခ်ိန္က စတင္ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ေလသလား။

ဘားမဲ့ဆရာေတာ္ျပဳစုခဲ့ေသာ ၁၀ ေၾကာင္းေရး ၂၆ အဂၤါခန္႔ရွိေပစာကို ျပန္လည္ပံုႏွိပ္ခဲ့သည့္ က်မ္းတစ္ေစာင္ကို ရွာေဖြေတြ႕ရွိခဲ့သည္။

သို႔ေသာ္ ဤစာအုပ္ပါ ဆရာေတာ္၏ အထုပၸတၱိကား မည္မ်ွမွန္ကန္သနည္း။
ဟံသာဝတီ ပုပၸါးတို႔ႏွင့္ကား မည္သို႔ဆက္ႏြယ္ ခဲ့သနည္း။ ေညာင္ရမ္းျမိဳ႕ႏွင့္ကား မည္သို႔ခ်ိတ္ဆက္ေနသည္ကို ျပန္လည္ သံုးသပ္ဖို႔ လိုအပ္ေနျပီ။ ယခုစာအုပ္ပါအခ်က္အလက္မ်ားႏွင့္ တိုက္ဆိုင္၍ ေလ့လာေနသူမ်ားအတြက္ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္း အေထာက္အကူ ျပဳလိမ့္မည္ဟုလည္း ေမ်ွာ္လင့္မိပါသည္။

အမွားရွိက ေထာက္ျပေပးပါရန္ - - -

Credit >ဦး သန္း ျမင့္

°°°°°°°°°°°°°°°°°
Zaw Win (ဓညဝတီတိုင္း)����