ဗမာတုိ႔၏ နတ္ကုိးကြယ္မႈအစဥ္အလာႏွင့္ အရည္းၾကီးသာသနာအေၾကာင္း

ဗမာတုိ႔၏ နတ္ကုိးကြယ္မႈအစဥ္အလာႏွင့္
အရည္းၾကီးသာသနာအေၾကာင္း
*************************************

ဗမာတုိ႔၏ မိရိုးဖလာ ကိုးကြယ္မႈ႕ဆိုသည္မွာ
နတ္ကုိးကြယ္မႈအယူဝါဒ၊
နတ္ႏွင့္ဘုရားကုိ ေရာသမေမႊ၍ ကုိးကြယ္သည့္ မဟာယာနအယူဝါဒႏွင့္ အရည္းၾကီး ကိုးကြယ္မႈတုိ႔ျဖစ္ၾကသည္။
ဗမာတုိ႔သည္ အရည္းၾကီးကုိးကြယ္မႈ၊
မဟာယာနကုိးကြယ္မႈႏွင့္နတ္ကုိးကြယ္မႈတုိ႔အား ပုဂံေခတ္မွသည္ ယေန႔ ၂၀၁၅ ထိတုိင္
လက္ဆင့္ကမ္းကုိးကြယ္လ်က္ရွိသည္ကုိ
ဗမာျပည္နယ္သုိ႔ေရာက္ဖူးသူတုိင္း
မ်က္ျမင္ကုိယ္ေတြ႔ ျမင္ဖူးၾကေပလိမ့္မည္။
ပုဂံေခတ္တြင္ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔အတူ
ဟိႏၵဴကုိးကြယ္မႈ၊နတ္ကုိးကြယ္မႈ၊နတ္+ဗုဒၶ
(မဟာယာန)ကုိးကြယ္မႈ၊အရည္းၾကီးကုိးကြယ္မႈႏွင့္Sisnaေခၚပုရိႆလိင္အဂၤါကုိးကြယ္မႈမ်ားလည္းအျပဳိင္ထြန္းကားခဲ႔သည္ကုိ ပုဂံေဒသရွိ
ေရွးေဟာင္းဟိႏၵဴယဥ္ေက်းမႈလက္ရာမ်ားႏွင့္
ေရႊစည္းခုံဘုရားအျပင္ဘက္ရွိ ၃၇ မင္းနတ္ရုပ္မ်ားႏွင့္ အတြင္းတံတုိင္းဘက္ရွိ
အတြင္း ၃၇ မင္းနတ္ရုပ္ရုပ္မ်ားက သက္ေသ
တည္လ်က္ရွိသည္။

ဗမာျပည္နယ္(စစ္ကုိင္းတုိင္း၊မႏၱေလးတုိင္း၊
မေကြးတုိင္းတစ္ဝက္) တြင္ ရွိရင္းစြဲနတ္ကုိးကြယ္ေနရင္းတြင္ လြန္ခဲ႔ေသာ
ႏွစ္၂၀၀၀ခန္႔မွစ၍အိႏၵိယျပည္မွဟိႏၵဴအယူဝါဒမ်ား၊ဗုဒၶဘာသာအယူဝါဒမ်ားေရာက္ရွိလာရာထုိဝါဒႏွစ္မ်ဳိးတြင္ပါေသာနတ္မ်ားကုိလည္းခုိးယူကုိးကြယ္ၾကေလသျဖင့္ဗမာျပည္နယ္ေဒသတြင္နတ္ကုိးကြယ္မႈအယူဝါဒမ်ားမွာအထူးၾကီးက်ယ္ခမ္းနားလာခဲ႔သည္။

ဗမာျပည္နယ္တြင္ အၾကီးက်ယ္အထင္ရွားဆုံးေသာနတ္ကုိးကြယ္မႈမွာပုဂံေခတ္ေသဥ္လည္ေၾကာင္မင္းလက္ထ(သာသနာသၾကၠဇ္ ၈၈၈မွ ၉၃၁ ထိ၊AD-4th Centuary)တြင္ ေပၚလာေသာ ေမာင္တင့္တယ္ေမာင္ႏွမေသ၍ နတ္ျဖစ္သည္ ဟူေသာ မဟာဂီရိနတ္ေမာင္ႏွမမွစ၍  အထူးၾကီးက်ယ္ေခတ္စားလာေလသည္။
ထုိေမာင္ႏွမအား ပုပၸားေတာင္တြင္ထား၍
ဘုရင္းမွစ၍တုိင္းသူျပည္သားဆင္းရဲသားအထိ
ၾကီးက်ယ္ေသာ ပြဲလမ္းသဘင္ကုိႏွစ္စဥ္ျပဳကာ
ပူေဇာ္ကုိးကြယ္လာခဲ႔ၾကသည္မွာ ယေန႔တုိင္ေအာင္ထိပင္ ျဖစ္သည္။

ေနာက္တစ္ဖန္ အေနာ္ရထာလက္ထက္
(သၾကၠဇ္ ၄၀၆-၄၃၉ AD-11th Centuary)တြင္ ေရႊဖ်ဥ္းညီေနာင္ နတ္တုိ႔ေပၚေပါက္၍ ေတာင္ျပဳံးအရပ္တြင္
ပြဲလမ္းသဘင္ၾကီးစြာျဖင့္ ႏွစ္စဥ္က်င္းပလာခဲ႔ၾကသည္မွာလည္း
ယေန႔တုိင္ေအာင္ပင္ျဖစ္သည္။

ပုဂံေဒသတြင္ဟိႏၵဴအယူဝါဒမ်ား၊ နတ္ကုိးကြယ္မႈအယူဝါဒမ်ား၊မဟာယာနဗုဒၶဘာသာအယူဝါဒမ်ား၊အရည္းၾကီးကုိးကြယ္မႈ
မ်ားထြန္းကားခဲ႔သည့္သမုိင္းအေထာက္အထားမ်ား ျပည့္စုံေကာင္းမြန္စြာ တည္ရွိေနသည္။
ထုိအယူဝါဒမ်ားထြန္းကားခဲ႔သည့္ ပုဂံသမုိင္းအားထပ္မံဖြင့္လွစ္ရလ်ွင္-

ထိီးလႈိင္မင္း ေခၚ က်န္စစ္သား (၁၀၈၄-၁၁၁၃) မင္းလက္ထက္တြင္ ကုလားဗိသုကာပညာရွင္၊ ပုဏၰား၊ဟူးရားတုိ႔သည္အလြန္အမင္းအေရးပါခဲ႔သည္။မြန္ဘာသာစကားျဖင့္ေရးထိုးထားခဲ႔
သည့္ က်န္စစ္သားနန္းတည္ေက်ာက္စာ၌ ျဗဟၼဏယုံၾကည္ကိုးကြယ္မႈမ်ားျဖစ္သည့္ ဗိႆႏုိးနတ္မင္းအေပၚပူေဇာ္ပသမႈအား
တစ္ဆယ့္ႏွစ္ၾကိမ္တိတိပါပါသည္။ နန္းေတာ္နံရံကိုအလွဆင္ရာတြင္လည္း အလယ္ထိပ္စည္းျဖစ္သည့္ၾကာပြင့္ၾကီးေပၚ
တြင္ ဗိႆႏုိးနတ္မိဘုရား သီရိေဒဝီ နတ္သမီးထိုင္ေနေသာပုံပါရွိသည္။

ပုဂံေဒသရွိ ဘုရားမ်ား၌ ဂိဂၷ (ရွိရွန) ၉၈၇/၄၁၃၊ ဆုိသည့္ဟိႏၵဴဘုရားမ်ားရွိသည္။ယခုအခါတြင္ ေစတနာၾကီး ဘုရားဟုေရွးေဟာင္းသုေတသန ဌာနမွအမည္သစ္ေပးထားသည္။
ဂိဂၷ(Sဲis_na)ဆိုသည္မွာသကၠတဘာသာအလုိအားျဖင့္ပူရိႆလိင္ဟုအဓိပၸာယ္ရွိေသာ
ေၾကာင့္သ်ွီဝနတ္ကြန္းျဖစ္ေပသည္။

ေရႊဂူၾကီး (၁၅၈၉/၉၀၁ )ဘုရားေက်ာက္စာ၌ ေရႊဂူကို (၁၆ ဧျပီ ၁၁၃၁) တြင္ စေဆာက္ျပီး၁၆ ဒီဇင္ဘာ ၁၁၃၁ တြင္ ျပီးစီးသည္ဟုပါရွိသည္။ ဘုရားအုတ္ခံုပတ္လည္တြင္ဟိႏၵဴနတ္႐ုပ္
မ်ားအျပည္႕ေတြ႕ရ၍ ဤေက်ာင္းေတာ္သည္
မူလက ဟိႏၵဴနတ္ကြန္းျဖစ္ႏိုင္သည္။ စတုရဂၤသူရ အမည္ရေသာပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးက (၂၃ ဇန္နဝါရီလ ၁၇၇၁ ) မွာ ေရႊဂူကိုအသစ္ျဖစ္ေအာင္ျပဳျပင္ခဲ႔သည္။ သက္ေသအျဖစ္ အေနာက္ဘက္မုခ္တြင္ ပါဠိမင္စာမွတ္တမ္းေရးထားခဲ႔သည္။အထက္တြင္ ေဖာ္ျပခဲ႔သည့္ သရီ(သီရိပစၥရာ) ရွိ ေစတနာၾကီး ဟု အမည္သစ္ေျပာင္းထားသည့္ ေစတီၾကီးသည္လည္း ေတာင္အိႏိၵယ ဟိႏၵဴဘုရားေက်ာင္း ဂိဂၷ (Sဲis_na) ကိုငုံျပီး ျပဳပင္ထားသည့္ ေစတီျဖစ္သည္။

ပ်ဴေခတ္၊ပုဂံေခတ္ကတည္းက
တည္ရွိခဲ႔သည့္ဗမာတုိ႔၏နတ္ကုိးကြယ္မႈဓေလ့
စရုိက္မ်ားႏွင့္မဟာယာနဗုဒၶဝါဒမ်ား၊
အရည္းၾကီးအယူဝါဒမ်ားသည္
ယခုအခါဗမာျပည္နယ္ေဒသတြင္
အခုိင္အမာထြန္းကားလ်က္ရွိေနျပီျဖစ္ကာ
နတ္ကုိးကြယ္မႈတြင္လည္း ၃၇ မင္းနတ္ဟူ၍ အထင္အရွားရွိေနျပီျဖစ္သည္။
၄င္းတုိ႔အား ခြဲျခား၍ျပရလ်ွင္-

၁ ဗုဒၶဘာသာ ၃၇ မင္း
၂ အတြင္း ၃၇ မင္း
၃ အျပင္ ၃၇ မင္းဟူ ၍ျဖစ္ၾကသည္။
ဤတြင္ ဗုဒၶဘာသာက်မ္းစာအရ
ေရတြက္ေသာ ဗုဒၶဘာသာ ၃၇ မင္း၊
ပုဂံမင္းအေနာ္ရထာလက္ထက္မွစ၍
ေရႊစည္းခုံဘုရား အတြင္းတံတုိင္းတြင္
ရုပ္ပုံႏွင့္တကြထားေသာ အတြင္း ၃၇မင္း၊
ေရႊစည္းခုံဘုရား တံတုိင္းအျပင္ဘက္တြင္
ရုပ္ပုံႏွင့္တကြထားေသာ အျပင္ ၃၇ မင္းတုိ႔
ျဖစ္ၾကသည္။

ဗမာျပည္နယ္ေဒသမွ
အရည္းၾကီးသာသနာသမုိင္းအက်ဥ္း
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

ဗမာတုိ႔ေနထုိင္ရာ အညာျပည္နယ္ေဒသတြင္
အရည္းၾကီးသာသနာထြန္းကားခဲ႔သည္ကုိ
ႏုိင္ငံေက်ာ္ ျပည္တြင္းျပည္ပသာသနျပဳ
သံဃာေတာ္မ်ားအပါအဝင္
တစ္ႏုိင္ငံလုံးရွိသမုိင္းပညာရွင္မ်ားႏွင့္
ျပည္သူအားလုံးမွ တစ္ညီတစ္ညြတ္တည္း
လက္ခံထားၾကျပီးျဖစ္သကဲ႔သုိ႔
ကမၻာကလည္း လက္ခံထားျပီးျဖစ္သည္။
ဤသည္ကုိ အစြမ္းေရာက္ လူတစ္စုက
လူမ်ဳိးစြဲကုိေရွ႕တန္းတင္၍ အမွန္တရားကုိ
မ်က္ကြယ္ျပဳကာ မိမိလူမ်ဴိးအရွက္သိကၡာ
မက်ေစရန္ ဆင္သားေရကုိ ဆိပ္သားေရျဖင့္ဖုံးဖုိ႔အတင္းၾကဳိးစားလာေနၾကသည္။ပုဂံေဒသတြင္ အရည္းၾကီးသာသနာ
ထြန္းကားခဲ႔သည္မွာမည္သည့္ဗမာတစ္ဦးကမ်ွ ျငင္း၍မရေသာသမုိင္းအမွန္တရားတစ္ခုသာ
ျဖစ္သည္။ဤသမုိင္းဆုိးကုိ လူမ်ဳိးေရးအစြမ္းေရာက္မ်ားမွ အတင္းေဖ်ာက္ဖုိ႔ၾကဳိးစားေနျခင္းမွာ
လူမုိက္တုိ႔၏ လုပ္ရပ္သာျဖစ္သည္။
သမုိင္းဟူသည္မွာ ဆုိးသည္လည္းရွိမည္။
ေကာင္းသည္လည္းရွိမည္။အဆုိးအေကာင္း
ဒြန္တြဲေနသည့္ မိမိတုိ႔သမုိင္းကုိ
ယထာဘူတက်က် လက္ခံတတ္ရေပမည္။
ဗမာသမုိင္းအမ်ားစုသည္ထုိသုိ႔မဟုတ္ဘဲ အရွက္ရေစမည့္ သမုိင္းယုတ္မွန္သမ်ွ ေဖ်ာက္ဖ်က္ကာ အေကာင္းမွန္သမ်ွ လုိအပ္သည္ထက္ပုိ၍ယုတၱိေဗဒကင္းမဲ႔စြာခ်ဲ႕ကားေရးသားထားသည္ကမ်ားသည္။
ဥပမာျပရလ်ွင္ အဆုိးကုိပယ္၍
အေကာင္းကုိသာတည္းျဖတ္သုတ္သင္ထားေသာခရစ္ယာန္ သမၼာက်မ္းစာကဲ႔သုိ႔ ျဖစ္ေနသည္။
 

ဗမာတုိ႔သည္ ဖန္ခုန္၊ မီးနင္း အရည္းၾကီး မ်ား ကိုးကြယ္ေနခ်ိန္မွာ တိုင္းရင္းသား ညီေႏွာင္မ်ားျဖစ္သည့္ သွ်မ္း၊ရခုိင္၊ မြန္၊မြန္ ႏွင့္အတူေနေသာ ပိုးကရင္မ်ားရွိသည့္  ေဒသေတြမွာ ဗုဒၶသာသနာ ထြန္းကားေနခဲ့ျပီးျဖစ္သည္။
ဗမာမ်ား၏ အကိုးကြယ္ခံရသည့္ အရည္းၾကီးတုိ႔၏  က်င့္စဥ္ေတြမွာ အေတာ့္ကို အံ့ၾသဖို႕ေကာင္းသည္။ သူတုိ႔သည္ စိတ္ဓါတ္ျမွင့္တင္ဖို႕ မၾကိဳးစားဘဲ ရုပ္လကၡဏာ က်င့္စဥ္ဆိုျပီး ထင္ရာျမင္ရာ ေလွ်ာက္လုပ္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
သာမွန္လူမ်ားမလုပ္ႏိုင္သည့္ကိစၥမ်ားကို သူတို႕ကလုပ္ျပႏိုင္သည္မုိ႔ လူေတြက သူတို႕ကို အထင္ၾကီးၾကသည္။
ထုိအထဲမွာ ရွင္ဘုရင္ကုိယ္တုိင္ကလည္း ပါေနသည္မုိ႔ သူတို႕ပိုျပီး ေအာင္ျမင္လာသည္။ ေမြးလာသည့္ခေလးတြင္အေၾကာင္းတစ္ခုခုေၾကာင့္ ကိုယ္အဂၤါခ်ဳိ႕ယြင္းခဲ့လ်ွင္ ဤသည္မွာ အရည္းၾကီးတုိ႕၏ တန္ခိုးျဖင့္ မျပဳျပင္ေပးလိုက္ရ၍သာ ျဖစ္သည္ဟု ဆိုၾကျပန္သည္။

သည္အခါမွာေတာ့ ပန္းဦးလႊတ္ပြဲ
ကို စတင္ေတာ့သည္။အင္မတန္ ရိုးအ ျပီး အေတြးအေခၚမရွိသည့္ေရွးေခတ္ဗမာမ်ားသည္ မဂၤလာ ေဆာင္သတို႕သမီးကို အရည္းၾကီးေတြထံပါး
ဦးဦးဖ်ားဖ်ား ဆက္သရေတာ့သည္။
ယခုေခတ္ အစၥမ္ဘာသာဝင္မ်ားတြင္
ဗလီဆရာထံ မိမိတုိ႔၏ ဇနီးေလာင္းမ်ားအား
ဦးဦးဖ်ားဖ်ား ဆက္သရသည္နဲ႔ ဆင္တူသည္။
ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ  ပန္းဦးလႊတ္ပြဲ လုပ္လုိက္လ်ွင္  ေမြးလာမည့္ကေလးမ်ားသည္ ကိုယ္လက္အဂၤါ အျပည့္အစံုျဖင့္ ေမြးလာျပီး စီးပြားေရး လာဒ္ ရႊင္ဖို႕အတြက္ဟူ၍ျဖစ္သည္။ ဗမာအပ်ဳိေလးတစ္ေယာက္သည္ သခ်ၤဳိင္းကုန္းမွ လူေသေကာင္မ်ားျဖင့္ ဖက္အိပ္၍ က်င့္စဥ္မ်ား က်င့္ထားသည့္ ေရမခ်ဳိးေသာ အရည္းၾကီးမ်ား၏ ပန္းဦးညမွာ ဆြမ္းၾကီးအေလာင္းခံ၊ပန္းဦးလႊတ္ခံရသည္
ဆိုသည္မွာ မည္သုိ႔ခံစားရမည္နည္း။ စဥ္းစားလွ်င္ပင္ ေအာ့အံခ်င္စရာ
ေကာင္းေနသည္။

အရည္းၾကီးမ်ားသည္ သူတို႕က်င့္စဥ္အရ မသာအေလာင္းမ်ားျဖင့္႕သခၤ်ဳိင္းမွာ ဖက္
အိပ္ျပီး ရက္ ၇ဝ ေလာက္ ေရခ်ဳိးျခင္းကင္းမဲ႔သည္။ အဘယ္မ်ွေလာက္အထိ ပုတ္ေစာ္နံမည္နည္း ။ ထုိအရည္းၾကီးမ်ားနဲ႔အိပ္ခဲ႔သည္ ဗမာမိန္းခေလးမ်ားမွ ေမြးလာသည့္ ကေလးမ်ားသည္ အရည္းၾကီးနဲ႕ ရသည့္ ကေလးမဟုတ္ဟုမည္သူမွ်အာမခံႏုိင္မည္
မဟုတ္။

ရွင္ဘုရင္တုိ႔သည္လည္း သူတို႕ အာဏာတည္ျမဲဖို႕ ေမြးလာမည့္ကေလး အဂၤါစံုဖို႔ရန္အတြက္ သူတို႕၏ မိဖုရားမ်ားကို ပန္းဦးဆက္သၾကသည္။ ထိုမိဖုရားမ်ား ေမြးခဲ႔သည့္သားဦးမ်ားမွာ အရည္းၾကီး နဲ႕ ရသည့္ ကေလးလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။  သည္ထက္ပိုျပီး စဥ္းစားသံံုးသပ္ ေျပာရမယ္ဆိုလ်ွင္ ထိုေခတ္က  ဗမာဘုရင္မ်ားတြင္ အရည္းၾကီးသားမ်ား ရွိေနမည္ဆိုသည္မွာ လံုးဝ ျငင္း၍မရေသာအေၾကာင္းတရားပါ။

သည္ၾကားထဲဗမာလူမ်ဳိးတုိ႔၏ ဗီဇစရိုက္အတိုင္း တစ္ေယာက္ထက္တစ္ေယာက္ ပို၍ ဂုဏ္ျပိဳင္ခ်င္ၾကသည္။ပို၍ေက်ာ္ေဇာခ်င္ၾကသည္။ျမိဳ႕စားမင္းတစ္ေယာက္ဆိုလ်ွင္ သူမ်ားေတြထက္ စီးပြားေရး လာဒ္လာဘ ပိုမိုသာလြန္ေကာင္းမြန္ေစရန္ သူ႔သမီးအား အရည္းၾကီးတုိ႔နဲ႕ တစ္ညမဟုတ္ဘဲ ႏွစ္ညေပးအိပ္လိုက္သည္။ ဤသည္ကုိမေက်နပ္၍ ေနာက္တစ္ေယာက္က သံုးည၊ တစ္ပါတ္၊ ဆယ္ရက္အထိကို သြားေပးအိပ္ကာ တလြဲေတြကို ဂုဏ္ယူဝင့္ၾကြားစြာ ျပိဳင္ဆိုင္ၾကသည္ကရွိေသးသည္။

ဤအေရးၾကီးသာသနာသည္
အေနာ္ရထာေခတ္တြင္ေခတၱငုတ္လ်ွဳိးသြားခဲ႔သည္။လုံးဝေပ်ာက္ကြယ္သြားျခင္းမဟုတ္။  အေနာ္ရထာမင္းသည္ မြန္ျပည္ကို စစ္ခင္းျပီး
ပညာရွိ ရဟန္း သံဃာမ်ားႏွင့္
ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားကုိလုယူခဲ့သည္ဟူ၏။ ဤလူမဆန္ေသာလုပ္ရပ္ကုိ ဗမာတုိ႔က ဂုဏ္ယူဝ့ံၾကြားစြာေဖာ္ျပေလ့ရွိသည္။ ကိုယ့္ ကိုယ္ကုိ သူခိုး ဓါးျမ ျဖစ္လို႕ ျဖစ္မွန္စ
သိၾကဟန္မေပၚ။ ထုိနည္းတူစြာပင္
ေမာင္ဝုိင္းသည္ ရခိုင္မွ ဘုရားမ်ားကို စစ္ခင္းျပီး လုယူဖူးသည္။အမွန္တကယ္တြင္
မူ အေနာ္ရထာသည္ သူ႕ၾသဇာထက္ အရည္းၾကီးၾသဇာက ျပည္သူမ်ားအေပၚ ပို၍လႊမ္းမုိးေနသည္ကို မေက်နပ္၍ လုပ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ေနာင္အခ်ိန္မွာ ေထရဝါဒ ဗုဒၶတရားကို ယံုၾကည္ပါသည္ဆိုေသာ အေနာ္ရထာသည္ ေရႊဖ်ဥ္းၾကီး ေရႊဖ်ဥ္းေလးတုိ႔အတြက္နတ္ကြန္းမ်ား ေဆာက္ေပးခဲ့သည္။ထုိ႕ေၾကာင့္လည္း
ေတာင္ျပဳံးပြဲဟူသည္မွာ ယေန႔ထိတုိင္ေအာင္
ေခတ္စားေနျခင္းျဖစ္သည္။အေနာ္ရထာသည္
ပုဂံေရႊစည္းခုံဘုရားတြင္လည္း ၃၇ မင္းနတ္ရုပ္မ်ားကုိ ဘုရားဖူးလာေသာ ဗမာျပည္နယ္သူ၊သားမ်ားဖူးေမ်ွာ္ၾကည္ညဳိဖုိ႔
အေျမာ္အျမင္ၾကီးစြာ တည္ထားေပးခဲ႔သည္။

பிடித்ေဆာင္းပါးအားအဆုံးသတ္ရလ်ွင္
ပုဂံေခတ္ကတည္းက ေခတ္စားလာခဲ႔ေသာ
မဟာယာနကုိးကြယ္မႈ၊ဟိႏၵဴကုိးကြယ္မႈ၊
အရည္းၾကီးကုိးကြယ္မႈ၊နတ္ကုိးကြယ္မႈတုိ႔သည္
ဗမာလူမ်ဳိးရွိေနသေရြ႕တည္ရွိေနလိမ့္မည္။
အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ဗမာတုိ႔သည္
အရည္းၾကီးသာသနာမွ ဆင္းသက္လာသည့္
ဘုိးေတာ္၊မယ္ေတာ္၊ဘုိးဘုိးေအာင္ ဟူသည့္
အရည္းၾကီးအေငြ႔အသက္မ်ားယေန႔တုိင္ေအာင္တည္ရွိေနမႈ၊မၾကာေသးမီကာလက
လက္ပံေတာင္းေဒသတြင္ျပန္လည္ေဖာ္ထုတ္ခဲ႔သည့္ဗမာ့ရုိးရာ အရည္းၾကီးကုိးကြယ္မႈအား
ယေန႔တုိင္ေအာင္ ဖက္တြယ္ထားမႈ၊
မဟာယာနအေငြ႔အသက္ျဖစ္
သည့္ နတ္ႏွင့္ဘုရားကုိ ေရာသမ၍ကုိးကြယ္မႈ၊
ဦးရွင္ၾကီးမွအစျပဳ၍ဘိန္းစားအရက္သမားကုိ
ၾကီးေက်ာ္အဆုံးရွိေသာ ၃၇ နတ္မင္းမ်ားအား
ယေန႔တုိင္ေအာင္ ကုိးကြယ္ေနမႈမ်ားေၾကာင့္
ျဖစ္သည္။

နန္းမူရာစုိး လဲ့လဲ့ႏွင္း

အမ်ဳိးသားပညာဝန္ဦးဖုိးက်ား၏
၃၇ နတ္မင္း

ျမန္မာမီးဖုတ္ေျမထည္ပစၥသည္းသုေတသနစာတမ္း,ေဒါက္တာ သန္းထြန္း။

Defacing Old Bagan, 26 Feb 1996 by Dr.Than Tun,
THE ART AND CULTURE OF BURMA , Dr. Richard M. Cooler , Professor Emeritus
Art History of Southeast Asia, Northern Illinois University.

အတြင္းအျပင္ ၃၇ နတ္မင္းတုိ႔အေၾကာင္းအား
အခါအခြင့္သင့္က ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။
Credit: